سایت جـامع آستـان وصـال شامل بـخش های شعر , روایت تـاریخی , آمـوزش مداحی , کتـاب , شعـر و مقـتل , آمـوزش قرآن شهید و شهادت , نرم افزارهای مذهبی , رسانه صوتی و تصویری , احادیث , منویـات بزرگان...

زبانحال حضرت زینب سلام الله علیها با برادر در برگشت به کربلا

شاعر : علی اکبراسفندیار
نوع شعر : مرثیه
وزن شعر : مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل
قالب شعر : مثنوی

الا ای خفـته زیر خاک برخیز            حـسینم با تن صد چاک برخیز
حسین ای روح زینب جان زینب            الا صد پـاره؛ ای قـرآن زینب


بپا خـیز ای مُـقَـطّع اربـاً اربـا            ببینم می‌شناسی خواهـرت را؟
بپـا خـیز ای عزیز جان مـادر            کـفن پوشم برآن جـسم مُـطَهّـر
اگر چه سـر نـداری بر تن اَمّا            دلم خـواهد ببوسم حـنجرت را
نمی‌شد باورم قـربـان صبـرت           
بَغل گیرم حسین جان خاک قبرت
فـدای آن تـنـت کـه سـر نـدارد            سرت بر نیـزه و پیـکـر ندارد
الا
ای یـوسـف زینب کجـایی؟            رسیده جان من بر لب کجایی؟
برادر جان بـبـین اِقـبـال زینب            نیامـد کَـس به استـقـبـال زینب
دوبــاره آمــدم بـه کــربـلایـت            به خاک لاله خـیز و پُر بلایت
همانجایی‌که از تو سر بریـدند            تورا بی سر
میان خون کشیدند
ازآن روزی که رفتم ای برادر            نمی‌دانم خبر داری ز خواهر؟
خـبر داری کجا بـردند ما را ؟            خـبر داری که آزردنـد ما را؟
خـبر
داری مرا بـازار بـردند؟            به قـصد طعـنه و آزار بردند؟
خبر
داری که کارم بود گریه؟            شـبی کـز پـیـش ما رفـته رقیه
رقـیـه هـر
کـجـا نـام تـو بُـرده            بجای مهـربانی چوب خـورده
چه گـویم از رقـیه داد و بیـداد           
خبرداری که در خرابه جان داد؟
رقـیه رفـته و من زنده هـسـتم            ازاین بابت حسین شرمنده هستم
رقـیه جان که تا از ما جدا شد            بـرادر جان خـرابـه کـربلا شد
برادرجان اَمان از
شام از شام            فقـط بـشنـیده‌ام نفـرین و دشنام
چقدر این سرگذشتم گریه‌دار است            که صبر از دست صبرم بی‌قراراست
از اینجا تاکه رفتم کوفه و شام            پیامت را به عالم کردم اعـلام
بغیر از حکم حق تَمکین نکردم            سفارش کرده‌ای نفرین نکردم
ولـیـکـن داغ پـشـت داغ دیــدم            چهـل منـزل خـزان بـاغ دیـدم
اگر چه از غـمت آکـنده هـستم            نـمی‌دانم چرا پس زنـده هـستم
ز روی نیزه‌ها ما را که دیدی            مرا که می‌زدند توچه کـشیدی
بـه جـان نـازدانـه‌ات سـکـیـنـه            نخـواهم بی‌تـو برگردم مـدیـنه

پس از تو زنده ماندن ننگ باشد            دلـم از دوری تو تـنـگ بـاشـد
من امروز آمدم حاجت بگـیرم            دعـا کـن بر
سر قـبرت بمـیرم
اگر«مداح»هم در شور و شین است            چو من او هم عزادار حسین است

نقد و بررسی